Έκθεση 3η: "Κυριακή στο σπίτι"

Θέμα: Μια Κυριακή με την οικογένεια στο σπίτι

Συγνώμη κυρία που τόσο καιρό δεν έγραψα λέξη στις εκθέσεις μου. Αλλά όπως ξέρετε με σπασμένο το καλό, το δεξί ντε, χέρι δεν μπορούσα να πιάσω καλά το μολύβι. Μάλιστα ο κύριος γιατρός μού είπε να προσπαθήσω να μάθω να γράφω με το άλλο χέρι, το αριστερό. Ο μπαμπάς μου όμως που ψήφισε τον κύριο Κώστα στις εκλογές μου είπε πως αν γίνω αριστερός θα μου το κόψει από τον αγκώνα το χέρι. Κι εγώ επειδή τα πιστεύω όλα όσα μου λένε οι γονείς μου δεν μπορούσα να γράψω με το αριστερό γιατί δεν ήθελα να γίνω “κοψοχέρης” όπως ο θείος μου ο Μήτσος.


Αυτός ο θείος μου ο Μήτσος, που είναι αυτοκινητιστής αν κι εγώ ξέρω ότι είναι ταξιτζής, κάθε φορά που έρχεται στο σπίτι μας και μαλώνει με τον μπαμπά μου όλο λέει να μου κοπεί το χέρι αν ξαναψηφίσω τον #@λ@%@, τον &ο$?+, τον $*^ν#, που μας χαντάκωσε, ο χοντρός. Και ο μπαμπάς μου, όλο λέει ότι ο χοντρός θα σας @!%η#)& εσάς τους ρουφιάνους που χώσατε τα δικά σας παιδιά παντού και τώρα δεν μπορούμε εμείς να χώσουμε τα δικά μας.

Εγώ δεν καταλαβαίνω τι εννοεί ο μπαμπάς μου αφού ο θείος μου ο Μήτσος δεν έχει παιδιά και ακόμα δεν καταλαβαίνω που θέλει να με χώσει εμένα ο μπαμπάς μου και αρχίζω να ανησυχώ. Μία φορά που ρώτησα που θα με χώσεις καλέ μπαμπά εκείνος μου απάντησε:

- Σκάσε κι εσύ ρε μούλικο!

Εγώ έσκασα μα ακόμα δεν κατάλαβα γιατί μούλιασα. Κι όταν η μαμά μου πήρε το λόγο, εγώ έλπισα ότι θα καταλάβαινα. Αλλά νομίζω ότι μπερδεύτηκα περισσότερο πιο πολύ από την απάντησή της.

- Μούλος είσαι εσύ και όλο σου το σόι, αχαΐρευτε που θα πεις τον γιόκα μου μούλικο. Έλα μου δώ, καμάρι μου μην κλαις…


Εγώ δεν έκλαιγα και δεν ήθελα να πάω στη μαμά μου, γιατί κάτι τέτοιες στιγμές μου βάζει το κεφάλι κάτω από την μασχάλη της κι εγώ αισθάνομαι σαν το κύριο Ουκρανό στους Ολυμπιακούς της Αθήνας στην ελληνορωμαϊκή πάλη όταν ο κύριος Κιουρεγκιάν τον πάλευε και του έκανε κεφαλοκλείδωμα.

Αυτό είναι το τηλέφωνο του θείου Μήτσου.

Ευτυχώς τη γλύτωσα γιατί χτύπησε το κινητό του θείου Μήτσου.
- Λέγε! Από πού είσαι;
(Μη μιλάτε ρε, είναι από τον Τριανταφυλλόπουλο)
- Ε και τι θέτε από μένα; Τι λε ρε; Κανένας δεν μου υπέκλεφτε το τηλέφωνο, αφού απ’ αυτό σου μιλάω ρε χαϊβάνι,, πώς μου το υπέκλεφτε;

Α, το παρακολουθούσαν; Ποιοί; Τι λε, ρε, σοβαρά; Α, τη σκρόφα…
(Φωτουουούλαααα! Έλα δω μωρή, εσύ έβαλες να μου παρακολουθούν το τηλέφωνο, θα σε σαπίσω μωρή…)
Ποια, όχι η Φωτούλα; η Βόνταφον, ποιες σκιέ ρε, μίλα καθαρά ρε! Λιγούρης; λιγούρης είσαι σύ κι όλο σου το σόι ρε, ααα, ο Παληγούρης. Καλά ο Παπαληγούρας ναι…
(Ρε, αυτός λέει ότι η Βόνταφον, μου παρακολουθάει το τηλέφωνο)

- Σώπα ρε, τι λε ρε. Ο Πρωθυπουργός ε; και πέντε υπουργοί; Έλα ρε και ο Γιάννος; Κι ένας χασάπης; Κι η Ντόρα; Και η καθαρίστρια κι εγώ; Ρε τους π…

Για περίμεν ρε μεγάλε, γιατί χτυπάει το άλλο… ναι δύο έχω εσένα τι σε κόφτει, εσύ τα πληρώνεις;

- Έλα, ποιος; Ναι ο ίδιος. Απ’ του Αυτιά; Πότε; Κάτσε να δω. Όχι 6.30 δεν γίνεται έχω κούρσα απ’ το Ελ. Βενιζέλος Στις 8.00 έκλεισε θα είμαι Κάντζα. ΟΚ!

- Συγνώμη ρε φιλάρα, αλλά μ’ έκλεισε ο Αυτιάς το πρωί. Πάρε με αργότερα να δω τι θα κάνω με σένα.

(συνεχίζεται… γιατί τώρα θα φάμε)