Έκθεση 5η: "Στο λιμάνι του Πειραιά"

Θέμα: "Μια εκπαιδευτική εκδρομή στο λιμάνι του Πειραιά"

Σήμερα ο κύριος διευθυντής του σχολείου μας κύριος Κώστας μας πήγε όλα τα παιδάκια εκπαιδευτική εκδρομή στο λιμάνι του Πειραιά. Ο Πειραιάς είναι ένα πολύ μεγάλο λιμάνι που έχει πολύ κόσμο, πολλά πλοία, πολλά φορτηγά και πολλές νταλίκες μεγάλες αλλά λίγο μικρότερες από τα καράβια. Τα πλοία είναι μέσα στο νερό, ο κόσμος έξω από το νερό, οι νταλίκες μέσα στο κόσμο. Εγώ είχα ξαναπάει στο λιμάνι του Πειραιά όταν με πήγε η θεία μου η Φωτούλα στην Τήνο να με τάξει στην κυρία Μεγαλόχαρη μπας και γίνω άνθρωπος αλλά μάλλον δεν έγινα γιατί τσάμπα το μπουσούλημα και η λαμπάδα είπε μετά η θεία μου η Φωτούλα.

Το πλοίο που πήγαμε στην Τήνο. Σήμερα τα πλοία δεν μπαίνουν εύκολα στη θάλασσα για να μην βραχούν

Τότε όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά από ότι ήταν σήμερα. Τότε ο κόσμος ήταν μέσα στα πλοία και τα αυτοκίνητα ήταν μέσα στα πλοία και τα καράβια πήγαιναν στη θάλασσα και δεν βαριόντουσαν να ταξιδεύουν. Σήμερα τα καράβια έχουν αράξει και δεν κουνιούνται με τίποτα. Εκεί στο λιμάνι του Πειραιά είδαμε μερικούς ανθρώπους που ήταν πολύ βιαστικοί και θέλανε να βγάλουνε τα μεγάλα σχοινιά που ήταν δεμένα τα πλοία γιατί θέλανε να μπούνε μέσα και να ταξιδέψουνε. Ενώ κάτι άλλοι άνθρωποι τους σπρώχνανε και τους λέγανε άμα το βγάλεις θα γίνει της πουτάνας.

Εμείς τα παιδάκια δεν ξέρουμε ποια είναι αυτή η κυρία πουτάνα και όταν ρωτήσαμε την κυρία μας που μας συνόδευε, μαζί με τον διευθυντή κύριο Κώστα, εκείνη μας μπέρδεψε περισσότερο γιατί μας είπε:

- Βλέπετε; Έτσι μιλάνε οι λιμενεργάτες γιατί είναι άξεστοι. Κι έτσι εμείς είχαμε πλέον δύο απορίες. Πρώτο πώς γίνεται της πουτάνας και δεύτερο γιατί είναι άξυστοι οι κύριοι λιμενεργάτες και γιατί δεν τους ξύνει κάποιος για να μη φωνάζουν.

Πάντως εγώ κατάλαβα ότι όλοι αυτοί οι κύριοι που θέλανε να μπούνε στα καράβια, θέλανε να πάνε κι αυτοί στην Τήνο στη Μεγαλόχαρη επειδή συνέχεια λέγανε για την Παναγία και τον Χριστό και μερικές φορές και για καντήλια και εξαπτέρυγα και άλλα θρησκευτικά είδη.

Μετά ο κύριος Κώστας είπε δεν είναι κατάσταση αυτή, σας ακούνε και μικρά παιδιά και τους είπε να σταματήσουν και να πάνε αμέσως στις δουλειές τους, γιατί θα τους μαλώσει άσχημα Αυτοί μάλλον από την μεγάλη φασαρία δεν άκουσαν καλά και συνέχισαν να μην αφήνουν τους άλλους κυρίους να μπούνε μέσα που βαρεθήκανε να κάθονται στο πεζοδρόμιο τόση ώρα και ίσως θέλανε να πάνε και στην τουαλέτα.

Τότε ο κύριος Κώστας που είναι πολύ άγριος όταν θυμώνει, θύμωσε. Τώρα είπαμε εμείς θα σηκώσει τη βέργα και που σε πονεί και που σε σφάζει που λέει και η θεία μου η Φωτούλα. Αυτός όμως σήκωσε το κινητό και πήρε έναν άλλο κύριο και του λέει:

- Τι θα γίνει ρε Μανώλη θα τους αφήσεις αυτούς να αλωνίζουν εδώ πέρα;

Μάλλον ο άλλος κύριος δάσκαλος θα ήταν κι αυτός, γιατί απ’ ό,τι καταλάβαμε του απάντησε άστω πάνω μου κύριε Κώστα θα τους αλλάξω τα πετρέλαια.

Τώρα τι να σας πω κι εγώ κυρία. Αυτή την εκπαιδευτική εκδρομή για να μάθουμε Νέα Ελληνικά την κάνατε;

Κι ενώ εμείς περιμέναμε τα συνεργεία να έρθουνε για να τους αλλάξουνε τα πετρέλαια ήρθανε κάτι κύριοι με μπλε ρούχα και άσπρα καπέλα και μοιράζανε χαρτιά που τα λέγανε φύλλα πορείας. Τώρα δεν ξέρω γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι έπρεπε να κάνουν πορεία, αλλά εμένα αυτά μου φάνηκαν σαν εισιτήρια γιατί λέει όποιος έπαιρνε τέτοιο χαρτί ήπρεπε να μπει μέσα στο καράβι και να φύγει. Εμείς φωνάζαμε κύριε κύριε δώσε και σε μας, αλλά επειδή είμαστε μικροί κανείς δεν μας έδωσε. Κι έτσι οι μεγάλοι πήρανε αυτά τα δωρεάν εισιτήρια αλλά επειδή είναι τόσο αχάριστοι κανείς δεν μπήκε μέσα στα πλοία για να φύγει.

Τι άλλο να κάνει και ο κύριος Κώστας και ο κύριος Μανώλης; Του δώνει δωρεάν εισιτήρια και πάλι αυτοί εκεί κάθονται και δεν θέλουνε να πάνε κρουαζιέρα, ούτε εκδρομή, ούτε στην Τήνο τη Μεγαλόχαρη.

Δυστυχώς η ώρα είχε φτάσει αργά και ο πουλμαντζής κορνάριζε γιατί είχε να πάει και αλλού και ο κύριος Κώστας μας είπε άντε μπείτε μέσα να γυρίσουμε γιατί σε λίγο θα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Άλλο μυστήριο αυτό γιατί εμάς δεν είχε έρθει η μαμά μας μαζί.

Από αυτή την εκπαιδευτική εκδρομή, εγώ κυρία έμαθα πολλά πράγματα. Πρώτο ότι οι μεγάλοι βρίσκουνε συνέχεια ευκαιρία για να παίζουνε σαν εμάς τα παιδιά και άμα πλακώνονται στο ξύλο κανείς δεν τους μαλώνει. Δεύτερο ότι ο διευθυντής μας κύριος Κώστας είναι πολύ καλός άνθρωπος και δώνει σε όλους δωρεάν εισιτήρια, αλλά μόνο στους μεγάλους. Τρίτο ότι τα καράβια είναι μεγάλα πλοία που στέκονται στο νερό και οι άνθρωποι δεν πρέπει να μπαίνουνε μέσα σε αυτά γιατί μπορεί να τα λερώσουν. Τέταρτο ότι και να πάνε στην Τήνο την Μεγαλόχαρη όλοι οι άξυστοι ναυτικοί δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν άνθρωποι γιατί όλο ζητάνε πράγματα και δεν χαίρονται που είναι όλη τη μέρα και τη νύχτα μέσα στα καράβια και κάνουν όλο βόλτες.

Εγώ πάντως άμα μεγαλώσω δεν θέλω να γίνω άξυστος ναυτικός, ούτε οδηγός νταλίκας μεγάλης. Θέλω να γίνω διευθυντής κύριος Κώστας ή έστω κύριος Μανώλης να κρατάω τη βέργα και όλοι να κάθονται σούζα.

Αταξίας Β' Δημοτικού (πρώτο θρανίο έδρα, για να με βλέπει η κυρία)