23 Φεβ 2006

Έκθεση 6η: "Ναυτίλος" του Στάθη

Θέμα: Αναδημοσίευση από τη σημερινή "Ελευθεροτυπία"

Βάσις φρουρά εξηκονταρχία Ρηγίλλης...

ναυτίλος

Ο Γιακουμάτος στο ναυτικό...

Στο φεστιβάλ Βερολίνου (αλλά και τελευταίως στις αίθουσες) η επιστροφή του πολιτικού κινηματογράφου είναι αισθητή.

Οπότε προκύπτει πάλι το αρχαίο ερώτημα των Φιλισταίων: «είναι η πολιτική πάνω απ' την τέχνη;»...

............................................................

Όχι, από κάτω είναι, αλλά καμμιά φορά γυρνάει κι ο τροχός...



Το μόνο ευχάριστον που φαίνεται να προβάλλει μέσα απ' αυτήν την κρίση (εκτός απ' το πολύ ευχάριστον να δικαιωθεί στο τέλος ο αγώνας των ναυτεργατών) είναι ότι η επί χρόνια κατισχύσασα τακτική τού διαίρει (τις τάξεις) και βασίλευε (επί την κοινωνία), αυτήν τη φορά δείχνει να δυσλειτουργεί.

Η προσπάθεια να απομονωθούν απ' την κοινωνία εκείνοι που κάθε φορά αλυσοδένονται πιο σφιχτά (τη μία οι αγρότες, την άλλη οι φορτηγατζήδες, τώρα οι ναυτεργάτες) φαίνεται ότι αυτήν τη φορά δεν ευδοκιμεί.

Ούτε τα κοράκια ούτε τα παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας μπορούν πλέον άνευ κόστους να σπηκάρουν το ποίημά τους για το «κοινωνικό σύνολο» που βλάπτεται δήθεν απ' τους απεργούς κι όχι απ' τις κουτοπονηριές και τον ραγιαδισμό τής εκάστοτε κυβέρνησης.

Η προσπάθεια να φανεί ότι είναι αμαρτία να 'ναι κανείς ΚΚΕ, παράπτωμα να 'ναι συνδικαλιστής και κακούργημα να θέλει να πάρει κάποτε σύνταξη φέρνοντας προ των ευθυνών τους όσους τον λήστεψαν και του τα έφαγαν, φαίνεται αυτήν τη φορά ατελέσφορη. Οι εργαζόμενοι φαίνεται να αντιλαμβάνονται (πάλι) ότι ο τάφος του διπλανού αύριο θα 'ναι ο δικός τους. Καθόλου άσχημα, καθόλου...


ΣΤΑΘΗΣ Σ. 23.ΙΙ.2006 stathis@enet.gr

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/02/2006

22 Φεβ 2006

Έκθεση 5η: "Στο λιμάνι του Πειραιά"

Θέμα: "Μια εκπαιδευτική εκδρομή στο λιμάνι του Πειραιά"

Σήμερα ο κύριος διευθυντής του σχολείου μας κύριος Κώστας μας πήγε όλα τα παιδάκια εκπαιδευτική εκδρομή στο λιμάνι του Πειραιά. Ο Πειραιάς είναι ένα πολύ μεγάλο λιμάνι που έχει πολύ κόσμο, πολλά πλοία, πολλά φορτηγά και πολλές νταλίκες μεγάλες αλλά λίγο μικρότερες από τα καράβια. Τα πλοία είναι μέσα στο νερό, ο κόσμος έξω από το νερό, οι νταλίκες μέσα στο κόσμο. Εγώ είχα ξαναπάει στο λιμάνι του Πειραιά όταν με πήγε η θεία μου η Φωτούλα στην Τήνο να με τάξει στην κυρία Μεγαλόχαρη μπας και γίνω άνθρωπος αλλά μάλλον δεν έγινα γιατί τσάμπα το μπουσούλημα και η λαμπάδα είπε μετά η θεία μου η Φωτούλα.

Το πλοίο που πήγαμε στην Τήνο. Σήμερα τα πλοία δεν μπαίνουν εύκολα στη θάλασσα για να μην βραχούν

Τότε όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά από ότι ήταν σήμερα. Τότε ο κόσμος ήταν μέσα στα πλοία και τα αυτοκίνητα ήταν μέσα στα πλοία και τα καράβια πήγαιναν στη θάλασσα και δεν βαριόντουσαν να ταξιδεύουν. Σήμερα τα καράβια έχουν αράξει και δεν κουνιούνται με τίποτα. Εκεί στο λιμάνι του Πειραιά είδαμε μερικούς ανθρώπους που ήταν πολύ βιαστικοί και θέλανε να βγάλουνε τα μεγάλα σχοινιά που ήταν δεμένα τα πλοία γιατί θέλανε να μπούνε μέσα και να ταξιδέψουνε. Ενώ κάτι άλλοι άνθρωποι τους σπρώχνανε και τους λέγανε άμα το βγάλεις θα γίνει της πουτάνας.

Εμείς τα παιδάκια δεν ξέρουμε ποια είναι αυτή η κυρία πουτάνα και όταν ρωτήσαμε την κυρία μας που μας συνόδευε, μαζί με τον διευθυντή κύριο Κώστα, εκείνη μας μπέρδεψε περισσότερο γιατί μας είπε:

- Βλέπετε; Έτσι μιλάνε οι λιμενεργάτες γιατί είναι άξεστοι. Κι έτσι εμείς είχαμε πλέον δύο απορίες. Πρώτο πώς γίνεται της πουτάνας και δεύτερο γιατί είναι άξυστοι οι κύριοι λιμενεργάτες και γιατί δεν τους ξύνει κάποιος για να μη φωνάζουν.

Πάντως εγώ κατάλαβα ότι όλοι αυτοί οι κύριοι που θέλανε να μπούνε στα καράβια, θέλανε να πάνε κι αυτοί στην Τήνο στη Μεγαλόχαρη επειδή συνέχεια λέγανε για την Παναγία και τον Χριστό και μερικές φορές και για καντήλια και εξαπτέρυγα και άλλα θρησκευτικά είδη.

Μετά ο κύριος Κώστας είπε δεν είναι κατάσταση αυτή, σας ακούνε και μικρά παιδιά και τους είπε να σταματήσουν και να πάνε αμέσως στις δουλειές τους, γιατί θα τους μαλώσει άσχημα Αυτοί μάλλον από την μεγάλη φασαρία δεν άκουσαν καλά και συνέχισαν να μην αφήνουν τους άλλους κυρίους να μπούνε μέσα που βαρεθήκανε να κάθονται στο πεζοδρόμιο τόση ώρα και ίσως θέλανε να πάνε και στην τουαλέτα.

Τότε ο κύριος Κώστας που είναι πολύ άγριος όταν θυμώνει, θύμωσε. Τώρα είπαμε εμείς θα σηκώσει τη βέργα και που σε πονεί και που σε σφάζει που λέει και η θεία μου η Φωτούλα. Αυτός όμως σήκωσε το κινητό και πήρε έναν άλλο κύριο και του λέει:

- Τι θα γίνει ρε Μανώλη θα τους αφήσεις αυτούς να αλωνίζουν εδώ πέρα;

Μάλλον ο άλλος κύριος δάσκαλος θα ήταν κι αυτός, γιατί απ’ ό,τι καταλάβαμε του απάντησε άστω πάνω μου κύριε Κώστα θα τους αλλάξω τα πετρέλαια.

Τώρα τι να σας πω κι εγώ κυρία. Αυτή την εκπαιδευτική εκδρομή για να μάθουμε Νέα Ελληνικά την κάνατε;

Κι ενώ εμείς περιμέναμε τα συνεργεία να έρθουνε για να τους αλλάξουνε τα πετρέλαια ήρθανε κάτι κύριοι με μπλε ρούχα και άσπρα καπέλα και μοιράζανε χαρτιά που τα λέγανε φύλλα πορείας. Τώρα δεν ξέρω γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι έπρεπε να κάνουν πορεία, αλλά εμένα αυτά μου φάνηκαν σαν εισιτήρια γιατί λέει όποιος έπαιρνε τέτοιο χαρτί ήπρεπε να μπει μέσα στο καράβι και να φύγει. Εμείς φωνάζαμε κύριε κύριε δώσε και σε μας, αλλά επειδή είμαστε μικροί κανείς δεν μας έδωσε. Κι έτσι οι μεγάλοι πήρανε αυτά τα δωρεάν εισιτήρια αλλά επειδή είναι τόσο αχάριστοι κανείς δεν μπήκε μέσα στα πλοία για να φύγει.

Τι άλλο να κάνει και ο κύριος Κώστας και ο κύριος Μανώλης; Του δώνει δωρεάν εισιτήρια και πάλι αυτοί εκεί κάθονται και δεν θέλουνε να πάνε κρουαζιέρα, ούτε εκδρομή, ούτε στην Τήνο τη Μεγαλόχαρη.

Δυστυχώς η ώρα είχε φτάσει αργά και ο πουλμαντζής κορνάριζε γιατί είχε να πάει και αλλού και ο κύριος Κώστας μας είπε άντε μπείτε μέσα να γυρίσουμε γιατί σε λίγο θα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Άλλο μυστήριο αυτό γιατί εμάς δεν είχε έρθει η μαμά μας μαζί.

Από αυτή την εκπαιδευτική εκδρομή, εγώ κυρία έμαθα πολλά πράγματα. Πρώτο ότι οι μεγάλοι βρίσκουνε συνέχεια ευκαιρία για να παίζουνε σαν εμάς τα παιδιά και άμα πλακώνονται στο ξύλο κανείς δεν τους μαλώνει. Δεύτερο ότι ο διευθυντής μας κύριος Κώστας είναι πολύ καλός άνθρωπος και δώνει σε όλους δωρεάν εισιτήρια, αλλά μόνο στους μεγάλους. Τρίτο ότι τα καράβια είναι μεγάλα πλοία που στέκονται στο νερό και οι άνθρωποι δεν πρέπει να μπαίνουνε μέσα σε αυτά γιατί μπορεί να τα λερώσουν. Τέταρτο ότι και να πάνε στην Τήνο την Μεγαλόχαρη όλοι οι άξυστοι ναυτικοί δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν άνθρωποι γιατί όλο ζητάνε πράγματα και δεν χαίρονται που είναι όλη τη μέρα και τη νύχτα μέσα στα καράβια και κάνουν όλο βόλτες.

Εγώ πάντως άμα μεγαλώσω δεν θέλω να γίνω άξυστος ναυτικός, ούτε οδηγός νταλίκας μεγάλης. Θέλω να γίνω διευθυντής κύριος Κώστας ή έστω κύριος Μανώλης να κρατάω τη βέργα και όλοι να κάθονται σούζα.

Αταξίας Β' Δημοτικού (πρώτο θρανίο έδρα, για να με βλέπει η κυρία)

15 Φεβ 2006

Έκθεση 4η: "Οι νέοι συμμαθητές"

Θέμα: Αναμνηστική φωτογραφία

Σήμερα στο σχολείο μας όλα τα παιδάκια βγάλαμε φωτογραφία θυμιστική για να μας θυμίζει ότι ήρθανε στην τάξη μας νέα παιδάκια από άλλα σχολεία.

Στη πρώτη σειρά θα δείτε τη Ντορούλα που ήρθε από το Βαρβάκειο πρώτυπον σχολείον της αγοράς. Η Ντορούλα, όπως μας είπε ο κύριος διευθυντής μας κύριος Κώστας, ξέρει πολλές και καλές ξένες γλώσσες.

Μετά ήρθε ο Βαγγελάκης από το Ρηγίλλειο, όπου ήταν και απουσιολόγος της τάξης. Ο Βαγγελάκης όλο να παίζει πόλεμο θέλει. Μετά είναι ο Βυρωνάκος που είναι πολύ καλός στα Ελληνικά αλλά κι αυτός θέλει όλο να παίζει κλέφτες και αστυνόμους και θέλει λέει να κρυφακούει τι λέμε εμείς τα άλλα παιδάκια και να τα λέει στον κύριο Διευθυντή. Μερικές φορές λέει θα κρυφακούει και τον κύριο Διευθυντή τι λέει στο τηλέφωνο, αλλά δεν μας είπε που θα τα λέει αυτά που θα κρυφακούει.


Μετά είναι ο Δημητράκης που δεν ξέρει που είναι πολύ καλός αλλά όλο χαμογελάει. Ο Δημητράκης λόγω της δουλειάς του μπαμπά του έχει κάνει πολύ τουρισμό αλλά τώρα λέει του αρέσει πολύ να παίζει το γιατρό και τις νοσοκόμες. Αυτό άρεσε πολύ στα κοριτσάκια αλλά δεν άρεσε και τόσο πολύ στα αγοράκια γιατί όταν το παίζαμε εμείς όλο μας μαλώνανε. Ο Δημητράκης μάς είπε ότι του αρέσανε πολύ τα κάγκελα που έχει το προαύλιο (φαίνονται και στην φωτογραφία) αλλά λέει είναι λίγα και θα πει στον κύριο Κώστα να βάλει κι άλλα.

Μετά ήρθε ο Σαββάκος. Τον Σαββάκο τον ξέρουμε από την αρχή της χρονιάς, αλλά κάτι έκανε και του δώσανε αποβολή, αλλά τώρα έγινε και πάλι καλό παιδί και τον ξαναπήραμε πίσω. Κι επειδής είναι καλό παιδί καλύτερο και από πριν, ο κύριος Κώστας τον έβαλε να προσέχει όλους τους εργάτες, και τον κύριο Μήτσο που είναι επιστάτης, που κάνουν δουλειές στο προαύλιο και μέσα και έξω από το σχολείο.

Μας ήρθε και ένα άλλο παιδάκι ο Γιωργάκης. Αυτό το παιδάκι έκανε μια αταξία στο προηγούμενο σχολείο που ήταν και τον διώξανε κι έτσι τώρα τον μαζέψαμε εμείς. Αυτουνού του αρέσει πολύ η ζωγραφική, η μουσική, τα θεατρικά και θα βοηθάει λέει τον κύριο στο μάθημα των καλλιτεχνικών.

Ήρθε κι ένα κοριτσάκι, η Φανίτσα, αλλά δεν είναι στη φωτογρφία γιατί είχε πάει τουαλέτα.

Από το σχολείο μας φύγανε και τρία παιδάκια. Ο Πετράκης, ο Σπηλιάκος και ο Πανούλης επειδής κάνανε κάτι ζαβολιές ή δεν ξέρω κι εγώ τι κάνανε και μάλλον δεν τα συμπάθησε και πολύ ο κύριος Διευθυντής Κώστας ή δεν χώραγε άλλα παιδάκια η τάξη.

Αυτά τα παιδάκια μάς ήρθανε στο μέσον της χρονιάς και είπανε και την προσευχή μπροστά στον κύριο Δεσπότη Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο (δεν χωράει καλά στη φωτογραφία) και είπανε ακόμα ότι θα είναι πολύ καλά παιδάκια και θα είναι ήσυχα και δεν θα κάνουνε ζημιές και αταξίες, ούτε θα πειράζουνε τα άλλα παιδάκια, και θα διαβάζουνε όλα τα μαθήματά τους και θα είναι πρώτοι στους βαθμούς.

Εμείς δεν το πιστέψαμε αλλά ο κύριος Διευθυντής Κώστας, κρατάει την βέργα στο χέρι (χωράει στη φωτογραφία και φαίνεται) κι έτσι είπαμε ότι τον πιστεύουμε και ότι δεν θα τα πειράζουμε μέχρι να συνηθίσουν. Μετά βλέπουμε...

11 Φεβ 2006

Έκθεση 3η: "Κυριακή στο σπίτι"

Θέμα: Μια Κυριακή με την οικογένεια στο σπίτι

Συγνώμη κυρία που τόσο καιρό δεν έγραψα λέξη στις εκθέσεις μου. Αλλά όπως ξέρετε με σπασμένο το καλό, το δεξί ντε, χέρι δεν μπορούσα να πιάσω καλά το μολύβι. Μάλιστα ο κύριος γιατρός μού είπε να προσπαθήσω να μάθω να γράφω με το άλλο χέρι, το αριστερό. Ο μπαμπάς μου όμως που ψήφισε τον κύριο Κώστα στις εκλογές μου είπε πως αν γίνω αριστερός θα μου το κόψει από τον αγκώνα το χέρι. Κι εγώ επειδή τα πιστεύω όλα όσα μου λένε οι γονείς μου δεν μπορούσα να γράψω με το αριστερό γιατί δεν ήθελα να γίνω “κοψοχέρης” όπως ο θείος μου ο Μήτσος.


Αυτός ο θείος μου ο Μήτσος, που είναι αυτοκινητιστής αν κι εγώ ξέρω ότι είναι ταξιτζής, κάθε φορά που έρχεται στο σπίτι μας και μαλώνει με τον μπαμπά μου όλο λέει να μου κοπεί το χέρι αν ξαναψηφίσω τον #@λ@%@, τον &ο$?+, τον $*^ν#, που μας χαντάκωσε, ο χοντρός. Και ο μπαμπάς μου, όλο λέει ότι ο χοντρός θα σας @!%η#)& εσάς τους ρουφιάνους που χώσατε τα δικά σας παιδιά παντού και τώρα δεν μπορούμε εμείς να χώσουμε τα δικά μας.

Εγώ δεν καταλαβαίνω τι εννοεί ο μπαμπάς μου αφού ο θείος μου ο Μήτσος δεν έχει παιδιά και ακόμα δεν καταλαβαίνω που θέλει να με χώσει εμένα ο μπαμπάς μου και αρχίζω να ανησυχώ. Μία φορά που ρώτησα που θα με χώσεις καλέ μπαμπά εκείνος μου απάντησε:

- Σκάσε κι εσύ ρε μούλικο!

Εγώ έσκασα μα ακόμα δεν κατάλαβα γιατί μούλιασα. Κι όταν η μαμά μου πήρε το λόγο, εγώ έλπισα ότι θα καταλάβαινα. Αλλά νομίζω ότι μπερδεύτηκα περισσότερο πιο πολύ από την απάντησή της.

- Μούλος είσαι εσύ και όλο σου το σόι, αχαΐρευτε που θα πεις τον γιόκα μου μούλικο. Έλα μου δώ, καμάρι μου μην κλαις…


Εγώ δεν έκλαιγα και δεν ήθελα να πάω στη μαμά μου, γιατί κάτι τέτοιες στιγμές μου βάζει το κεφάλι κάτω από την μασχάλη της κι εγώ αισθάνομαι σαν το κύριο Ουκρανό στους Ολυμπιακούς της Αθήνας στην ελληνορωμαϊκή πάλη όταν ο κύριος Κιουρεγκιάν τον πάλευε και του έκανε κεφαλοκλείδωμα.


Αυτό είναι το τηλέφωνο του θείου Μήτσου.


Ευτυχώς τη γλύτωσα γιατί χτύπησε το κινητό του θείου Μήτσου.
- Λέγε! Από πού είσαι;
(Μη μιλάτε ρε, είναι από τον Τριανταφυλλόπουλο)
- Ε και τι θέτε από μένα; Τι λε ρε; Κανένας δεν μου υπέκλεφτε το τηλέφωνο, αφού απ’ αυτό σου μιλάω ρε χαϊβάνι,, πώς μου το υπέκλεφτε;

Α, το παρακολουθούσαν; Ποιοί; Τι λε, ρε, σοβαρά; Α, τη σκρόφα…
(Φωτουουούλαααα! Έλα δω μωρή, εσύ έβαλες να μου παρακολουθούν το τηλέφωνο, θα σε σαπίσω μωρή…)
Ποια, όχι η Φωτούλα; η Βόνταφον, ποιες σκιέ ρε, μίλα καθαρά ρε! Λιγούρης; λιγούρης είσαι σύ κι όλο σου το σόι ρε, ααα, ο Παληγούρης. Καλά ο Παπαληγούρας ναι…
(Ρε, αυτός λέει ότι η Βόνταφον, μου παρακολουθάει το τηλέφωνο)

- Σώπα ρε, τι λε ρε. Ο Πρωθυπουργός ε; και πέντε υπουργοί; Έλα ρε και ο Γιάννος; Κι ένας χασάπης; Κι η Ντόρα; Και η καθαρίστρια κι εγώ; Ρε τους π…

Για περίμεν ρε μεγάλε, γιατί χτυπάει το άλλο… ναι δύο έχω εσένα τι σε κόφτει, εσύ τα πληρώνεις;

- Έλα, ποιος; Ναι ο ίδιος. Απ’ του Αυτιά; Πότε; Κάτσε να δω. Όχι 6.30 δεν γίνεται έχω κούρσα απ’ το Ελ. Βενιζέλος Στις 8.00 έκλεισε θα είμαι Κάντζα. ΟΚ!

- Συγνώμη ρε φιλάρα, αλλά μ’ έκλεισε ο Αυτιάς το πρωί. Πάρε με αργότερα να δω τι θα κάνω με σένα.

(συνεχίζεται… γιατί τώρα θα φάμε)